Saint-Guilhem-le-Desert, czyli za co kocham Francję.

Początek słonecznego października. Znajomi opowiadają nam o swoim weekendzie - wybrali się do małego miasteczka o długiej nazwie, kilkadziesiąt kilometrów od Montpellier i "było WSPA-NIA-LE"!

Wiedzione ciekawością sprawdziłyśmy zdjęcia i już parę dni później siedziałyśmy w autobusie do tego uroczego miejsca :) Jako, że znajduje się ono w okręgu Herault, za podróż w dwie strony zapłaciłyśmy grosze. Jedyny minus (dość spory) lokalnych autobusów jest taki, że jeżdżą one bardzo rzadko - na trasie Montpellier - Saint-Guilhem można znaleźć tylko jedno połączenie, które umożliwia wyjazd koło 12 i powrót koło 18. Nie za wiele czasu.

Carcassone.

O grze "Carcassone" słyszał pewnie każdy. I właśnie to była nasza pierwsza wycieczka tu na miejscu, jako, że miasto znajduje się całkiem niedaleko od Montpellier :) 

Wg wiki: "Jeszcze przed panowaniem rzymskim istniało grodzisko na wzgórzu, gdzie teraz położone są fortyfikacje Carcassonne. W obecnej postaci jest wybitnym przykładem średniowiecznego grodu, z masywnymi murami obronnymi otaczającymi zamek, gęsto zabudowanymi ulicami oraz gotycką katedrą."

Vive la France, czyli o biurokracji.

Tak mnie to już doprowadziło do szaleństwa, że aż dedykuję temu zagadnieniu całego posta:

We Francji każdy student ma prawo ubiegać się o dofinansowanie opłat za mieszkanie/akademik od rządu francuskiego (CAF). Chcę Wam opowiedzieć jak wspaniale przebiega ten proces.

1) Już na początku października zakłada się konto na stronie internetowej, próbuje wypełnić wszystkie pola, (co nie jest takie proste) w zakładce dla studentów zagranicznych. Użeraliśmy się z tym wszystkim wspólnie przez dobrych parę dni (system jest oczywiście tylko w języku francuskim).

2) Podana jest lista wymaganych dokumentów, które należy dostarczyć do CAFu. Dla studentów zagranicznych składa się z 3 pozycji. Po zdobyciu wymaganych świstków, dostarczyłam je do administracji. Jak należy.

Listopadowe Montpellier.

Już po egzaminach. Dziś nie będzie dużo pisania, bo chcę się tylko podzielić zdjęciami ze spaceru.
Dziś Francuzi obchodzą rocznicę podpisania pokoju w 1918, więc tu też 11 listopada jest dniem wolnym. :)

[Słońce było, niby zimno nie jest, ale wieje dziś jak nieszczęście.]

 Moje ulubione latarnie w parku

Jest i plaża.

Tak, jest tu morze, jest tu fajna plaża.

Jedyny szkopuł w tym, że jest ona stosunkowo daleko. Jedzie się jednym tramwajem, potem drugim tramwajem plus 15-20 minut na piechotę. Jasne, że to nie jest daleko. Obiektywnie.

Ale myślę, że sami to znacie po sobie: jak się mieszka dłużej w jakimś miejscu to często człowiek sobie mówi, że jeszcze będzie czas się tam wybrać. Coś jak z Warszawą - ile lat tam już mieszkacie, a ile razy wybraliście się do Puszczy Kampinoskiej, do Wilanowa czy do Łazienek? Ja przez 5 lat pobytu - nie za wiele ;)
Wrzesień także nie sprzyjał wycieczkom - przez cały miesiąc mieliśmy zajęcia od 8 do 20 aby skończyć na czas niektóre przedmioty (przy okazji: egzaminy z tych przedmiotów zaczynają mi się we wtorek; dlatego pewnie wpadłam na pomysł pisania tego bloga :) No ale, dość wymówek, łapcie wrześniową plażę: